θεοπρεσβύτης

θεοπρεσβύτης, ὁ (Α)

ο πρέσβης, ο αντιπρόσωπος, ο απόστολος τού θεού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + πρεσβύτης (< πρέσβυς κατά το πολίτης)].